Een week geleden was het nationale slagroomdag. Een jaarlijks terugkerende dag waarop het bestaan van slagroom wordt gevierd. De NS koppelde er zelfs een leuke actie aan met gratis slagroom bij de chocolademelk. Een slagroomdag aan het begin van de goede voornemens klinkt als een ultieme testcase voor het volhouden ervan.

Bij slagroomdag denk ik niet aan een toefje. Dan denk ik aan grote hoeveelheden en daardoor aan een voorstelling van ‘Vet Kindercabaret’ waarin de acteurs, na: “wat doen ouders als jullie in bed liggen?”, met schoenen aan (ja, echt) op de bank sprongen en met een slagroombus in hun mond spoten. Een mond vol zalige slagroom. Een zaal vol schaterende kinderen.  

Meestal oogt een inbox ook niet als een toefje mails, maar meer als een ‘spuitbus vol’. En laten we eerlijk zijn, soms klinkt een volle inbox wel lekker; we doen nog mee, we horen erbij. Belangrijker nog is dat het goed aanvoelt om met de box aan de slag te gaan; de ene na de andere mail kan worden afgevinkt.

Volgens Tony Crabbe heeft dergelijke drukte een verslavende werking. Elke keer dat je je mail checkt of een taak afvinkt, komt er een kleine hoeveelheid van het stimulerende hormoon dopamine in je hersenen vrij, een neurotransmitter die je een goed gevoel geeft over jezelf. Bezig zijn met het verwerken van de inbox voelt dus ‘lekker’. Net als die slagroom eigenlijk.

Bovendien kost het reageren op emails minder moeite dan nadenken over oplossingen, nieuwe producten of ingewikkelde projecten, waardoor de neiging is om ‘diep’ denkwerk steeds door te schuiven.

In plaats van je te laten (ver)leiden door vragen van buitenaf, is het beter om je aandacht te richten op de dingen die voor jou belangrijk zijn. Misschien wel dat mooie idee waarvan je je had voorgenomen om er dit jaar echt mee aan de slag te gaan, maar waarbij uitstel nu al op de loer ligt door alle gevraagde acties uit de omgeving. 

Aandacht voor de dingen die voor jou belangrijk zijn, vraagt om een innerlijke strijd, om keuzes maken en ‘nee’ zeggen. En dat is verre van makkelijk. Maar het is wel een strijd die het waard is gestreden te worden. Want door die strijd aan te gaan, wordt steeds duidelijker wat echt belangrijk voor je is.  En wat echt belangrijk voor je is, is makkelijker om vol te houden. Dat geldt eigenlijk voor alle goede voornemens.