Vandaag is het wereldboekendag. In meer dan honderd landen wordt aandacht besteed aan het belang van boeken en lezen.

‘Lezen is uit, maar boeken zijn in’ schreef Charlotte Remarque een half jaar geleden tijdens de boekenweek voor Jongeren. Zij concludeert dat haar studentengeneratie het boek niet meer beschouwt als bron van vermaak, maar vooral als middel tot een doel. Informatie. Eruditie. Reputatie.

De student van nu is gefixeerd op het optimaliseren van tijd. De druk is hoog om iedere minuut nuttig in te vullen. Het lezen moet niet alleen snel, het boek zelf moet ook optimaal zijn.

Wat ongemakkelijk realiseer ik mij dat ik daar destijds weinig last van had. Net als het studentenleven zelf, was mijn leesdoel juist vooral vermaak. Naast de verplichte studieliteratuur, las ik dan ook nauwelijks. Wel herinner ik mij het boekenplankje op de zolder van mijn studentenhuis. Op dat plankje geen ‘Publieke werken’ of ‘De aanslag’, maar een reeks aftandse Bouquetromans. Een metertje of wat. Beduimeld, verkreukeld, duidelijk vele malen gelezen. Ja ook door mij. Vermaak als doel, als andere uiterste. 

De huidige houding tegenover leven en lezen – dat er een optimale, efficiënte manier is om het te doen – maakt volgens Charlotte van ieder boek een moetje, een kans om jezelf te verbeteren en om het meeste uit je tijd te halen. Volgens haar delft kunst om de kunst het onderspit wanneer optimalisatie het hoogste doel is.

Jouw project kan ook een moetje worden als doel en middel niet duidelijk zijn. Als het resultaat vaag blijft en afhankelijk van de onuitgesproken oordelen van anderen. Het project wordt dan een blok aan het been waarvan de uitkomst, bijna alleen maar tot teleurstellingen kan leiden.

Als je project nu als een slepende kwestie voelt, dan heb ik wat voor je. De Helderheid & Goesting VIP intensive. Na een gesprek van een paar uur heb je helder waar je naartoe wilt, hoe je daar gaat komen en heb je er weer zin in. Ook niet onbelangrijk.