Een verkleedkist vol. Genoeg oranje om een elftal te kunnen voorzien.

Toch laat ik mij elke keer weer verleiden tot een nieuwe aankoop. Vorige week kocht ik het 9-pack Heineken, omdat daar het Holland Heineken Hemd bij is inbegrepen. Direct zag ik beelden van een vol terras, een zonnetje en dan:  “Biertje?”.  Met een grote glimlach gooide ik de blikken in mijn kar. Leuk voor de vele oranjemomenten die in het verschiet liggen.

Ik verheugde mij op zo’n mooi moment en hoefde daar niet lang op te wachten. Koningsdag bleek  stralend met veel  ‘rood-wit-blauw’ dat het oranje gevoel aanwakkerde. Ruim baan dus voor het vrolijke shirt. Toch bleef het liggen.

Subtiel hield ik het bij wat kleine accessoires. Mijn aanvankelijke enthousiasme was verdwenen en had plaats gemaakt voor… voor wat eigenlijk? Ik hield mij voor dat het hemd overdreven was, dat het hoorde bij een tijd die achter mij ligt. Maar ergens in de verte klonk ook een ander geluid; een stil stemmetje dat fluisterde: wat zullen de anderen ervan vinden?

Hoeveel projecten blijven er niet liggen, omdat de twijfel toeslaat. Waarbij het aanvankelijk enthousiasme is verschrompeld en wordt overschaduwd door de angst wat anderen ervan zullen denken. Ook ik heb zo meerdere projecten zien verstoffen.

Door de jaren heen is het mij duidelijk geworden dat een project alleen echt van de grond komt, als je het leuk vindt of het belangrijk voor je is. Zonder die intrinsieke motivatie gaat het niet lukken of wordt het een slepende kwestie. Het helpt al, als je het doel  van een datum voorziet en in een paar minuten opschrijft waarom je het wilt.    

Je kunt ook een VIP Intens boeken. Na een gesprek van een paar uur heb je helder waar je naartoe wilt, hoe je daar gaat komen en heb je er weer zin in. Ook niet onbelangrijk.