Uit mijn raam zie ik, hoog in de boom, een mooi rond nest. Precies op dezelfde plek als vorig jaar.

Langzaam verdwijnt het nest achter de groter en groener wordende bladeren. Toen het nest in aanbouw was,  waren die bladeren er nog niet en kon ik precies volgen wat de vogels deden. Gedreven vlogen de aanstaande ouders af en aan met takjes en andere attributen om een mooi huisje te creëren.

Inmiddels is het al een tijd rustig rondom het nest. Waarschijnlijk ligt het op schema en kunnen de vogels op hun lauweren rusten en geduldig broeden op de volgende generatie. 

Het blijkt een doorsnee eksterfamilie. Zo doen ze het altijd.

Een routineklus. Elke jaar hetzelfde.

Een kenmerk van een project is juist dat het uniek is. Bovendien is er meestal meer dan één persoon bij betrokken, heeft het meer dan tien taken in zich of duurt het langer dan pakweg twee weken.
Of een combinatie van deze factoren. Het is dus groot genoeg om ingewikkeld te zijn. Daardoor beginnen we er vaak niet eens aan.

Maar ook in een project zit een stuk routine, een zelfde soort aanpak voor elk project. Je doorloopt telkens een aantal stappen, waardoor de weg voorspelbaar wordt. Stap voor stap tot aan het einde.

Dat klinkt als een geruststellende gedachte en dat is het ook. De vaste aanpak kan je helpen om dat mooie doel dat je hebt eindelijk uit de startblokken te trekken. Natuurlijk ben je er dan nog niet. Maar die stappen geven wel een kader. Een uitgangspositie om met het project te beginnen of om het toch weer op te pakken, nadat je de zin erin eerder was verloren.

Die stappen deelde ik een half jaar geleden al met je in een online training. Op 18, 19 en 20 mei deel ik ze opnieuw.
Voor deze ronde heb ik de training een beetje aangepast. Mocht je ze nog eens willen volgen, dan ben je uiteraard van harte welkom.