Deze week bleek voor mij weer dat een belangrijk doel aanzet tot het blijven zoeken naar alternatieve wegen. De kracht om door te gaan, ook al lijkt ‘Rome’ onbereikbaar.

Wat wil het geval?

De aanleiding zijn de maatregelen voor de eindexamenleerlingen in dit corona jaar. Waar die in maart al tot verbazing leidden, is het voorgevoel daarover helaas bewaarheid geworden.

Mijn zoon zakt, ondanks een mooie cijferlijst, voor zijn VWO examen. Zijn klasgenoten slagen wél, ook al hebben zij een zwakkere lijst.

Hij is in tranen. Ik ook.

Het is on-be-grijpelijk, en waar ik ook aan de bel trek, niemand geeft thuis. Het ministerie lijkt een gesloten fort, waar geen mens de telefoon opneemt met uitleg. Waar mails weken blijven liggen en dan worden beantwoord met wollige taalgebruik als intrinsieke kwaliteitsstandaard, maar waarin de uitleg voor de huidige maatregelen achterwege blijft.  

De feiten:

Dit is het cijfer waardoor mijn zoon geen diploma krijgt: één 4

Dit zijn de cijfers waar een klasgenoot wél mee slaagt: een 4, een 5 en nog een vier.

Slechts één onvoldoende en meer dan genoeg compensatie. Maar juist deze ene onvoldoende mag niet worden weggestreept, omdat die voor Engels is. Hij heeft ook niets aan de beloofde extra herkansing, want twee keer hetzelfde vak herkansen, mag dan weer niet.

Een technische studie zit er voorlopig niet in, alleen omdat hij slecht is in een vreemde taal.  

Is dit uit te leggen? Wij snappen er niets van.

Mijn zoon is wanhopig, het voelt zo onrechtvaardig. Op zijn 18de loopt hij al vast in een systeem waarin zijn talent niet wordt beloond. Hierin is hij zeker niet de enige.

Waar de corona maatregelen een tegemoetkoming zouden moeten zijn voor alle eindexamenleerlingen, wordt een deel van deze leerlingen feitelijk buitengesloten.  

Over groeiende ongelijkheid gesproken.. 

Voorlopig blijf ik dus wegen zoeken die mij brengen naar een bevredigende uitleg of een simpele verklaring die ik over het hoofd zie, maar die direct duidelijk maakt waarom juist deze maatregelen dit jaar passend zijn.  

De kans is groot dat het een doodlopende weg is, maar dat weerhoudt mij niet om door te zoeken. Want ook als het uiteindelijk niet lukt, is het voor mij geslaagd. Dan heb ik er alles aan gedaan om het doel te bereiken.

Zo geldt dat ook voor projecten. Soms verandert zelfs het doel, maar dan wel als bewuste keuze.

Na de eerste tranen denkt mijn zoon alweer over een plan B. Dat VWO diploma wil hij halen, linksom of rechtsom.

Oh ja, als iemand de verlossende verklaring weet, dan houd ik mij aanbevolen.