Het kwaad is eigenlijk al geschied als ik mij laat verleiden.

Zonder enig overleg heeft mijn hand de zak drop al gepakt. En dan niet dat bescheiden suikervrije zakje, maar een grote; vol zoet en zacht. Eenmaal de kassa voorbij is er geen houden aan, die zak moet leeg. Hoezo eigenlijk ?

Het lijkt sterker dan mijzelf. Het genot van de instant dolce vita wint het van het vooruitzicht aan een prachtige nieuwe broek in een maatje kleiner.

Gelukkig blijkt deze twijfelachtige zelfbeheersing al eeuwen een plaag voor de mensheid. Aristoteles ontwikkelde zelfs een woord om dit soort gedrag te beschrijven: Akrasia.
Wat zoiets al wilszwakte betekent; een gebrek aan zelfbeheersing. Je doet het ene, terwijl je weet dat je iets anders zou moeten doen.

Helaas geldt dat niet alleen voor drop, maar ook voor mooie ideeën. Je wilt bijvoorbeeld je bedrijf laten groeien door een nieuw product te lanceren of een betere werkmethode in te voeren. Je weet hoe het eruit gaat zien en wat er moet gebeuren om daar te komen. Het succes gloort je tegemoet, maar dan…blijven de ideeën aan de horizon liggen.

Dat komt door de loopgravenoorlog in je brein. Jouw primitieve zelf is in strijd met jouw rationele, toekomstige zelf.  Een ongelijke strijd, want het brein kent geen verleden of toekomst, alleen maar nu. Dus als je plannen maakt, dan maak je die eigenlijk voor je toekomstige zelf. En omdat je brein een onmiddellijke beloning hoger weet te waarderen dan toekomstige beloningen, is die gedoemd het onderspit te delven. De keuze tussen drop en wortels is dan snel gemaakt.

Niet heel verstandig. Het is dus de moeite waard om je te wapenen door bijvoorbeeld: 

– Je valkuilen te kennen en gewoonten te ontwikkelen die je inzet als de verleiding in zicht komt. Zo hoef je niet op de wilskracht van dat moment te vertrouwen. Vermijden werkt beter dan weerstaan, misschien toch eens overwegen om de boodschappen online te bestellen.

– Starten is vaak het moeilijkste en als je eenmaal bezig bent gaat het meestal vanzelf. Ga eens een half uur aan de slag met de eerstvolgende actie van het project wat je steeds uitstelt. Na een half uur mag je stoppen. Kijk wat er gebeurt.

– Hapklaar en klein verkleint de kans op uitstellen. Dus zorg ervoor dat die eerstvolgende actie concreet is. Dus niet een boek schrijven, maar elke dinsdag en donderdag tussen acht tot tien  in de ochtend: vijfhonderd woorden.

Zo, de zak is leeg. Morgen ga ik mijn leven beteren.