Het eeuwige leven in het paradijs is ons ontnomen door Eva die de verleiding van het moment niet wist te weerstaan. 

Zo vertelt het verhaal van de erfzonde. Het eten van vruchten uit elke boom was toegestaan, behalve dan die van de appelboom.  Eva wist dat negeren van dat verbod tot doem en dood zou leiden. Toch was het verlangen naar direct genot zo groot, dat zij zich door de slang liet verleiden.

In ons allemaal huist een slang. De slang die aanzet om voor snel genot te gaan, en lange termijn doelen te overstemmen. Lange termijn doelen die ingewikkeld zijn, denkkracht of moed vergen. Dat ziet eruit als: reageren op mails, het antwoorden op vragen van collega’s of het overnemen van een klus. Terwijl het echte, belangrijke werk blijft liggen. Kiezen voor het makkelijke, drukke werk als excuus voor het nalaten van werk dat meer moeite kost.

Net als Eva de schuld gaf aan de slang, leggen wij de schuld van de drukte ook vaak buiten onszelf.

Hoe verleidelijk ook, weer net als bij Eva, leidt het je uiteindelijk naar lijden.  

Beelden van waargemaakte dromen trekken aan je voorbij. Met spijt kijk je toe hoe je agenda wordt geregeerd door jouw inbox en de agenda van anderen en hoe jouw kansen liggen te verstoffen.

Het is dan goed om je weer te beseffen dat deadlines tegengif bieden. Theoretisch weten we dit allemaal. Maar kies jij er ook écht één? In de praktijk zie ik vaak dat er allerlei redenen en bezwaren worden opgevoerd om maar duidelijk te maken dat het prikken van een concrete deadline echt onmogelijk is. Hoe logisch ook, het werkt uitstelgedrag in de hand en daarmee lijden.

Dus verweer jezelf tegen de uitstelverleidingen en kies niet alleen een deadline, maar maak ook concreet wat er precies klaar is, als het klaar is.