Nietsvermoedend reden we afgelopen zondag de parkeergarage van IKEA binnen.
Langzaam werd duidelijk dat de woongigant meer weg had van de Efteling op warme vakantiedag.  

De anderhalve meter bleek onmogelijk, de bedden waren uitverkocht en de rijen voor kassa, infobalie en broodjes misten alleen nog borden met de verwachte wachttijden.

Dapper sloegen wij ons er doorheen. Multitasken bleek in die menigte niet mijn sterkste kant. Zo ontdekte ik vlak bij de uitgang dat mijn mobiel niet meer in mijn bezit was. Dat heb ik nooit eerder meegemaakt.  Met stress uit de oren, weer helemaal terug naar de ingang. De 10.000 stappen waren inmiddels bijna binnen en tot grote opluchting bleek het mobiel te zijn afgegeven. De meeste mensen deugen, zo mag wel weer duidelijk zijn.  

Uren later zaten we dan toch in de auto. Achterbak vol spullen. Eindelijk konden we de kamer voor zoon gaan inrichten. De auto pruttelde wat en daarna niets meer.

Na lang wachten, doemde het gele hulpbusje op. Redding was nabij. Met snoeren, kabels en zelfs een enorme hamer werd geprobeerd de auto weer aan de praat te krijgen.

Maar er gebeurde niets … de motor zweeg in alle toonaarden.

Over naar plan B. De aardige meneer van de wegenwacht bleek niet voor één gat te vangen.

En zo kwam het dat we door de drukke IKEA garage achter een oude auto aan renden. Bocht na bocht. Pad na pad totdat we aan het einde van het parkeerdek kwamen. Daar gaf de aardige meneer de auto een laatste zetje, waarna wij door de kurkentrekker van verdiepingen richting uitgang rolden. Draaiend, remmend, hopende op een doortocht zonder obstakels. En dan zover mogelijk uitrijden, zodat de oplegger ons in de stromende regen kon ophalen.

Bij het huis van zoon zijn we nooit gekomen.
Het verhuisplan liep anders dan verwacht en is behoorlijk mislukt.

Het kenmerk van projecten is ook dat het altijd anders loopt dan gedacht. Er zijn meevallers, maar zeker ook tegenvallers. Er zijn vaak honderden redenen om het op te geven of water bij de wijn te doen. Het is dan altijd handig om hulp te vragen, om met een ander te sparren, hoe ongemakkelijk het ook kan voelen.

Voor zoiets als een kapotte auto ligt de hulpvraag-lat gelukkig een stuk lager. Met de aanpak van de opgeruimde wegenwachter (pluim, pluim, pluim) waren we vrij snel thuis en werd de auto aan het begin van de week bij mijn garage afgeleverd.

Een tip: Mocht je ooit op een zondag de onbedwingbare behoefte voelen om naar de IKEA te gaan. Doe het niet! Ga puzzelen, Netflixen, desnoods naar de sportschool, maar houd jezelf tegen.

Je kunt op zondag ook mijn posts lezen.  Daar hoef je niet voor te scrollen op de socials. Even aanmelden via deze link (https://tanjacornelissen.nl/blog-2/) en dan komen ze gewoon elke week automatisch in je inbox.