Leidinggevenden geven dubbele boodschappen
Dubbele boodschappen
Daar komt er weer één. Jouw leidinggevende loopt de kamer in met een glimlach en een fantastisch project. Uitdaging links, kansen rechts, …., en je hoort het aan en denkt ‘daar gaan we weer’
Er wordt weer een project op je bordje geschoven, waarvan je op afstand al ruikt, dat het geen echte oplossing voor het probleem is. Een lapmiddel.
Een kort- door- de- bochtoplossing, dat een antwoord moet zijn op vooruitgang, vernieuwing, efficiëntie of welke reden dan ook wordt aangevoerd. Met de beste bedoelingen, daar niet van, want ook de leidinggevende wil iets goeds neerzetten. Maar de praktijk in de organisatie is weerbarstiger. Dat is er één van tegenstrijdige signalen, dubbele agenda’s en halve oplossingen. De kloof tussen wens en werkelijkheid, tussen woord en daad en tussen ideaal en praktijk.
En ik weet het, want ik heb ooit in jouw schoenen gestaan en ik zie zoveel vrouwen die nu in diezelfde schoenen staan.
Jij zegt natuurlijk: hartstikke mooi, ik ga de uitdaging aan, ik ga er mijn schouders onder zetten. Tuurlijk, op mij kun je rekenen.
En ik weet ook hoe alle energie uit je wegstroomt als je die woorden uitspreekt. Ten eerste had je al veel te doen en ten tweede geloof je er eigenlijk niet in. Maar aankaarten doe je het niet. Je weet: de initiatiefnemers van projecten zeggen vaak niet alles wat ze denken; er is een kloof tussen hun woorden en daden.
Realiseer je je dat jij hetzelfde doet? Ook bij jou is er een kloof tussen de woorden in je hoofd en die je uitspreekt; tussen woord en daad.
Klopt? Dat dacht ik al.
Het kan ook anders, maar het heeft bij mij ook even geduurd voordat ik had uitgevogeld: hoe dan? Inmiddels weet ik dat.
En daar help ik vrouwen in jouw positie mee. Vrouwen die ook zitten in zo’n politieke organisatie, waar dubbele boodschappen aan de orde van de dag zijn. Waar elk organisatieonderdeel zijn eigen prioriteiten heeft. En waar jij dus maar moet proberen om goede kwaliteit te leveren, ondanks al die tegenstrijdigheden en die politieke gevoeligheden.
Dat kan – zeker jij – en ik gun het je. Je hoeft er niet confronterend voor te antwoorden. Je hoeft niet te vertellen wat je er echt van denkt. Daar help je niemand mee. Je kunt op een betere manier zorgen dat wat jij gaat doen met dat project, iets is wat echt een oplossing is.