𝗗𝗲 𝗿𝗲𝗻𝘁𝗺𝗲𝗲𝘀𝘁𝗲𝗿 𝗯𝗲𝘀𝘁𝗮𝗮𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗺𝗲𝗲𝗿, liet de gids ons weten op een landgoed diep in het zuiden van Brabant. De rentmeester bestaat trouwens zelf nog wel, maar zijn functie niet meer, want die heeft hier plaats gemaakt voor die van landgoedmanager. Met het prachtige Brabantse accent klonk landgoedmanager aardig, maar rentmeester beter.

𝗛𝗲𝘁 𝘄𝗼𝗼𝗿𝗱 𝗿𝗲𝗻𝘁𝗺𝗲𝗲𝘀𝘁𝗲𝗿 𝗿𝗼𝗲𝗽𝘁 𝗯𝗶𝗷 𝗺𝗶𝗷 𝗲𝗲𝗻 𝗶𝗱𝘆𝗹𝗹𝗶𝘀𝗰𝗵 𝗯𝗲𝗲𝗹𝗱 𝗼𝗽. Het beeld van een beheerder in een tweed jasje met alpinopet en grote laarzen. Met schrijfblok en potlood. Het tweed jasje is nu vast ingeruild voor een strak pak. De grote laarzen voor bijpassende schoenen. De laarzen komen alleen nog tevoorschijn op regenachtige dagen. Het schrijfblok heeft plaats heeft gemaakt voor een berg formulieren op de computer. De rentmeester is manager geworden. 

𝗩𝗮𝗻 𝗲𝗲𝗻 𝗹𝗮𝗻𝗱𝗴𝗼𝗲𝗱𝗺𝗮𝗻𝗮𝗴𝗲𝗿 𝘃𝗲𝗿𝘄𝗮𝗰𝗵𝘁 𝗷𝗲 𝘁𝗼𝗰𝗵 𝗶𝗲𝘁𝘀 𝗮𝗻𝗱𝗲𝗿𝘀. De rentmeester is vast goed in zijn vak, maar landgoedmanager klinkt als andere koek. De naam alleen al schept andere verwachtingen. Het moet ongetwijfeld sneller, efficiënter en ingewikkelder.

𝗢𝗼𝗸 𝗷𝗼𝘂𝘄 𝗻𝗶𝗲𝘂𝘄𝗲 𝗿𝗼𝗹 𝗯𝗿𝗲𝗻𝗴𝘁 𝘃𝗲𝗿𝘄𝗮𝗰𝗵𝘁𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝗺𝗲𝗲. Je herkent het gevoel dat die landgoedmanager moet hebben: je hebt een andere functie of een ingewikkelde opdracht gekregen en je voelt alle ogen op je gericht. De verwachtingen zijn hoog gespannen en je loopt op je tenen om die verwachte verwachtingen waar te maken.

𝗗𝗮𝘁 𝗴𝗮𝗮𝘁 𝗯𝗲𝘀𝘁 𝗮𝗮𝗿𝗱𝗶𝗴, 𝘁𝗼𝘁𝗱𝗮𝘁 𝗷𝗲 𝗵𝗲𝘁 𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗺𝗲𝗲𝗿 𝘄𝗲𝗲𝘁, omdat het te veel of te complex is geworden. Maar je laat niets merken natuurlijk, want dan val je door de mand, dat weet je zeker. Dan ziet iedereen dat je niet op deze functie thuis hoort.

𝗘𝗻 𝗶𝗸 𝘇𝗶𝗲 𝘄𝗮𝘁 𝗷𝗶𝗷 𝗻𝘂 𝗻𝗼𝗴 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘇𝗶𝗲𝘁: 𝗗𝗮𝗮𝗿𝗺𝗲𝗲 𝘄𝗼𝗿𝗱𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝗮𝗹𝗹𝗲𝗲𝗻 𝗺𝗮𝗮𝗿 𝗶𝗻𝗴𝗲𝘄𝗶𝗸𝗸𝗲𝗹𝗱𝗲𝗿, want stress maakt vooral dat je blikveld vernauwt en de oplossing steeds verder weg ligt. Het wordt dan een soort neerwaartse spiraal. Je voelt je die gewone ouderwetse rentmeester van wie iedereen ineens verwacht dat je je als landgoedmanager gedraagt, en je bent als de dood dat ze je in je tweed jasje zullen zien. 

𝗝𝗲 𝗴𝗲𝗹𝗼𝗼𝗳𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝘄𝗮𝗮𝗿𝘀𝗰𝗵𝗶𝗷𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗻𝗶𝗲𝘁, 𝗺𝗮𝗮𝗿 𝗵𝗲𝘁 ‘𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗺𝗲𝗲𝗿 𝘄𝗲𝘁𝗲𝗻’, 𝗼𝘃𝗲𝗿𝗸𝗼𝗺𝘁 𝗱𝗲 𝗯𝗲𝘀𝘁𝗲. Echt waar. En dat is nergens een probleem. Je moet als rentmeester – sorry: landgoedmanager – oneindig veel dingen in de gaten houden. Logisch dat je niet alles weet en niet overal meteen goed in bent.
Dan kun je door blijven modderen. Je kunt ook even twee uurtjes met mij gaan zitten. Daarna staat jouw werk weer helemaal op de rails! Kun jij in alle rust en vertrouwen gewoon weer lekker verder werken.  

𝗝𝗮𝗺𝗺𝗲𝗿 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗱𝗲 𝗿𝗲𝗻𝘁𝗺𝗲𝗲𝘀𝘁𝗲𝗿, 𝘂𝗵𝗺 𝗹𝗮𝗻𝗱𝗴𝗼𝗲𝗱𝗺𝗮𝗻𝗮𝗴𝗲𝗿 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗵𝗲𝗯 𝗴𝗲𝘇𝗶𝗲𝗻. Ben benieuwd of hij het tweed jasje daadwerkelijk aan de wilgen heeft gehangen, en of hij zich thuis voelt in zijn nette pak. Ik vermoed eigenlijk dat hij een tikkeltje stress heeft van alle verwachtingen die ‘men’ van hem heeft. Zal ik ‘m eens bellen, en vragen of hij ook twee uurtjes van mijn aanpak wil profiteren?