Loom keek de koe mij aan. Geen geluid, geen beweging. Alleen maar kijken. Ik ontmoette haar vorige week tijdens een wandeling in de bergen van Zuid Zwitserland. Zojuist was ik de berg omhoog gelopen. En omdat mijn conditie nogal te wensen overlaat, stond ik hijgend oog in oog met haar. Ik staan, zij comfortabel liggend.

‘Uitslover’, leek zij te denken. Maar de kans is groter dat ze niet zoveel dacht, misschien wel helemaal niets. Hooguit was ik een stoorzender in haar prachtige, weidse uitzicht, waar verder zelden iets gebeurt. Haar leven ziet er overzichtelijk uit. Gras, kauwen, herkauwen, melk geven en dat op de repeteerstand.

Dat is in jouw werk wel anders. Kauwen is in jouw geval meer malen. Malen van steeds terugkerende gedachten die zich in jouw hoofd samen klonteren tot een chaos. Net als bij die koe op repeteerstand, maar dan weinig functioneel en vooral van een stressgevend soort.

Gedachten, to do lijsten, maar dan zonder begin en einde en zonder oplossing. Zo blijf je in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Het werk is één grote berg geworden. Je hebt geen idee hoe je ervoor gaat zorgen dat je alles wel voor elkaar krijgt.

Overzicht is dan het toverwoord. Net als klitten in je haar, helpt het als je de berg werk uit elkaar trekt. Dat is ook wat ik met mijn klanten doe. Zoals één van hen dat mooi verwoordde: “Alsof ik de haren van mijn dochter kam. Van te voren denk ik wat een hel, dit komt nooit meer goed. Je gaat steeds kleine klitjes uit kammen en dan zie je dat er steeds meer overzicht komt. Dan is duidelijk wat de lastige elementen nog zijn”.

De koe heeft dat niet nodig. Rustig bleef zij mij aankijken. Geen klitten, geen chaos. Alleen kauwen, herkauwen en liggen in een prachtige omgeving met haar aandacht strak gericht op een vreemd bewegend mensje.

Koe zijn in de bergen is zo gek nog niet.

Als jij voor een dag een dier zou mogen zijn, zou je dan een koe, een leeuw of een vogel willen zijn?